«Παιδικό θέατρο

Εκθαμβωτικό σε ήχο και χρώμα

Το Θεατρικό Εργοτάξιο παρουσιάζει το «Ταξίδι στη Βραζιλία»

Μια κορυφαία στιγμή του παιδικού θεάτρου στην Στούντιομπύνε :

Το Θεατρικό Εργοτάξιο από τη Θεσσαλονίκη με το «Ταξίδι στη Βραζιλία» προσέφερε τόσο από πλευράς δραματουργικής έμπνευσης, όσο και από πλευράς σκηνικής όψεως, ήχου, φωτός και κίνησης μια παράσταση που δεν βλέπει κανείς συχνά στις μέρες μας. Από πεζά κείμενα του Ρώσου Δανιήλ Χαρμς η ομάδα συνέθεσε το δικό της έργο. Εκπληκτικό – αν αναλογιστούμε πως η κριτική πιστοποιεί στον Χαρμς «παράλογη αίσθηση του χιούμορ και επιθετική απόγνωση για την απελπιστική πραγματικότητα» - μάλλον ακατάλληλο υλικό για παιδικό θέατρο. Παρόλα αυτά το τόλμημα στέφεται με επιτυχία.

Το «Ταξίδι στη Βραζιλία» δεν είναι κανένα καμουφλαρισμένο θεατρικό έργο για ενήλικες, ούτε στιγμή δεν γίνεται εγκεφαλικό. Η υπαρξιακή μελαγχολία του Χαρμς υποχωρεί για χάρη της αδυναμίας του για λαϊκά χωρατά και για εικόνες γεμάτες αντιθέσεις. Έτσι αποκαλύπτεται «το μεγάλο παιδί» που κρύβεται μέσα στον τόσο απροσπέλαστο συγγραφέα, τα κείμενα του οποίου άνετα και μάλιστα με ωραία αποτελέσματα μπορούν να μεταφερθούν στο παιδικό θέατρο. Η Ισαβέλλα Μαρτζοπούλου σκηνοθέτησε αυτή την αποκάλυψη σαν ένα συναρπαστικό ταξίδι αναψυχής χωρίς προηγούμενο. Εκθαμβωτικός ήχος και χρώμα πλημμυρίζουν αυτή την παράσταση. Ήδη το σκηνικό του Χενκ βαν Λένεν με τις διαβαθμίσεις φωτός και σκιάς είναι ένα γνήσιο μαγικό έργο.

Με ακορντεόν και κλαρινέτο ο Βασίλης Κομματάς και ο Θάνος Σταυρίδης συνοδεύουν τα γεγονότα επί σκηνής. Όμως η μουσική εδώ είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλή συνοδεία: άλλοτε δίνει τον ρυθμό, άλλοτε τον συγκρατεί, γίνεται άλλοτε σκωπτική κι άλλοτε θριαμβευτική, έχει στο χέρι της τα νήματα της πλοκής. Οι ηθοποιοί παραλαμβάνουν ιδανικά αυτά τα ηχητικά θέματα και τα μεταπλάθουν σε μια υπέροχη γλώσσα, σφύζουσα από ζωή αλλά ελεγχόμενη με ακρίβεια, αυτήν της κίνησης του σώματος. Και σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, κυριαρχεί παντού το πηγαίο κωμικό στοιχείο. Το «Ταξίδι στη Βραζιλία» ήταν απλά τόσο όμορφο που είναι σίγουρο ότι κάθε άλλο παρά απλό ήταν!…»