Παραγωγές : «Φάκελος Χαρμς» : Περισσότερα – Ομάδα – Δημοσιεύματα – Επικοινωνία

Γκόγκολ και Πούσκιν	Πούσκιν: Στο διάβολο! Όχι και να πέσω πάνω στον Γκόγκολ! Γκόγκολ: Τι αθλιότητα!! Δε σ’ αφήνουν να ξεκουραστείς λίγο – Ορίστε, σκόνταψα στον Πούσκιν!! Πούσκιν: Ούτε μια στιγμή ησυχίας!! Στο διάβολο! Ορίστε, πάλι σκόνταψα στον Γκόγκολ. Γκόγκολ: Όλη την ώρα πέφτω σε εμπόδια! Τι αθλιότητα! Ορίστε, πάλι σκόνταψα στον Πούσκιν. Πούσκιν: Αλητεία! Σκέτη αλητεία! Ορίστε, πάλι σκόνταψα στον Γκόγκολ. Γκόγκολ: Αυτό είναι σκέτη κοροϊδία!! Ορίστε, πάλι σκόνταψα στον Πούσκιν!! Πούσκιν: Στο διάβολο! Μα πραγματικά στο διάβολο!! Σκόνταψα στον Γκόγκολ!! (…)
«Η ομάδα μας άρχισε να δουλεύει στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας από το 1927. Στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας η ομάδα μας εισήγαγε στοιχεία από δημιουργίες που απευθύνονταν σε ενήλικες, όπως π.χ. το υπέρλογο, στοιχείο που σε προηγούμενη απολογία μου χαρακτηρίζω αντεπαναστατικό. Από τα έργα μου για παιδιά, αυτά που μπορούν να χαρακτηριστούν ως τα πιο υπέρλογα είναι: «Ο Ιβάν Ιβάνοβιτς Σαμοβάρι», «Πώς μια γριά πήγε ν’ αγοράσει μελάνι», «Καταρχήν και κατά δεύτερον», το ποίημα «Για τον Τοπορίσκιν» κ.α.»
	«Μια μέρα ένας ληστής … αυτό ήταν όλο κι όλο!»
«(…) Επιπλέον, έκανα διάκριση μεταξύ κοριτσιών και αγοριών, πράγμα που συμβαίνει μόνο στις αστικές παιδικές οργανώσεις και είναι εντελώς αντίθετο με τις αρχές του κινήματος των πιονιέρων. Το άλλο μου βιβλίο, «Ο Ιβάν Ιβάνιτς Σαμοβάρι» έχει χαρακτήρα αντισοβιετικό επειδή προκαλεί συνειδητά την αποκοπή του αναγνώστη από τη σύγχρονη σοβιετική πραγματικότητα. Πρόκειται για ένα παιδικό βιβλίο με καθαρά αστική νοοτροπία που σκοπό έχει να προσελκύσει την προσοχή του παιδιού σε ασήμαντα και άσχετα πραγματάκια για να το αποκόψει από το πραγματικό του περιβάλλον στο οποίο, σύμφωνα με τη σοβιετική αντίληψη για την παιδεία, πρέπει να συμμετέχει ενεργά.»	Απολογίες (1931)
Σχετικά με τον Βεντένσκυ	«Τώρα θα σας πω δυο λόγια για τον Αλεξάντερ Ιβάνοβιτς Βεντένσκυ. Πρόκειται για μία σαπουνόφουσκα και ένα χαρτοπαίκτη. (…) Όταν λέω ένα πράγμα σημαίνει ότι είναι σωστό. Δεν συμβουλεύω κανένα να διαφωνήσει μαζί μου γιατί θα γελοιοποιηθεί, αφού εγώ λέω πάντα την τελευταία λέξη. Ούτε είναι σκόπιμο να ανταλλάσσει κανείς κουβέντες μαζί μου. Το έχουν προσπαθήσει πολύ στο παρελθόν και τους αντέκρουσα όλους. Δεν έχει σημασία που στην όψη μοιάζω σα να μην μπορώ να αρθρώσω κουβέντα. Το θέμα είναι ότι μόλις αρχίσω και μιλώ, τίποτα δε με σταματά.»
«Μελέτησα επί μακρόν τις γυναίκες, και μπορώ πια να πω ότι τις ξέρω, τόσο καλά, που παίρνω δέκα με τόνο. Ας πούμε πως στέκεται απένταντι σου μια γυναίκα, και εσύ παριστάνεις πως τίποτα δεν ακούς και τίποτα δεν βλέπεις. Αυτό εξάπτει φοβερά τη γυναικεία περιέργεια, και η φιλοπερίεργη γυναίκα είναι ικανή για όλα. Άλλη φορά πάλι παίρνω ένα μυστηριώδες ύφος και βάζω επίτηδες το χέρι στην τσέπη. Η γυναίκα καρφώνει το βλέμμα να δει τι είναι εκεί. Και εγώ βγάζω επίτηδες από την τσέπη καμιά θήκη ποτηριού ας πούμε. Η γυναίκα ανατριχιάζει από περιέργεια. (…)»	Ημερολόγια 1933
Αυτοβιογραφία	«Τώρα θα σας διηγηθώ πως γεννήθηκα, πως μεγάλωσα και πως ανακάλυψα στον εαυτό μου τα πρώτα δείγματα ιδιοφυΐας. Γεννήθηκα δύο φορές. Αυτό έγινε ως εξής: (…) Ο μπαμπάς μου ήθελε να γεννηθεί το παιδί του την πρωτοχρονιά. Ο μπαμπάς υπολόγισε ότι η σύλληψη έπρεπε να συμβεί την 1η Απριλίου και μόνο την ημέρα αυτή πλησίαζε τη μαμά μου και της πρότεινε να κάνουν παιδί.»
«Ο μπαμπάς θύμωσε και έλεγε ότι, τάχα, αυτό που έγινε δεν μπορούμε να το ονομάσουμε γέννα, ότι, δήθεν δεν είναι ακόμα άνθρωπος, αλλά ότι γεννήθηκε μόνο κατά το ήμισυ και ότι πρέπει να το ξαναχώσουν και πάλι πίσω ή να το βάλουν στην θερμοκοιτίδα. Κι έτσι λοιπόν με έβαλαν στη θερμοκοιτίδα. Στη θερμοκοιτίδα έκατσα τέσσερις μήνες. Θυμάμαι ότι ήταν γυάλινη, διαφανής και είχε θερμόμετρο. Τίποτα άλλο δεν θυμάμαι. Σε τέσσερις μήνες με έβγαλαν από τη θερμοκοιτίδα. Αυτό συνέβη την 1ή Ιανουαρίου του έτους 1906. Έτσι, είναι σα να γεννήθηκα και τρίτη φορά. Ημερομηνία γέννησης μου θεωρείται ακριβώς η 1η Ιανουαρίου.»	Αυτοβιογραφία

	«Και ο άνθρωπος και η λέξη και ο αριθμός υπακούουν σε ένα κανόνα.»
«Ένας άνθρωπος σκέφτεται λογικά. Πολλοί άνθρωποι σκέφτοναι με τον τρέχοντα τρόπο. Έγώ, αν και είμαι ένας σκέφτομαι με τον τρέχοντα τρόπο.»		«Η νέα ανθρώπινη σκέψη κουνήθηκε και απ’ τη θέση της και πλημμύρισε. Έγινε τρέχουσα. Η παλιά ανθρώπινη σκέψη λέει για την νέα ότι άρχισε να τα χάνει. Να λοιπόν για ποιο λόγο για ορισμένους οι μπολσεβίκοι θεωρούνται τρελοί.»
	«Αυτά. Γράφω υψηλούς στίχους.»