Παραγωγές : «Υπερωκεάνειον ‘ΠΑΤΡΙΣ’» – Ομάδα – Δημοσιεύματα – Επικοινωνία

Μία περιήγηση στα πολυτάραχα χρόνια της Ελλάδας των δεκαετιών 1930 – 1960 Κατοχή, Εμφύλιος, Μετανάστευση, το Ρεμπέτικο τραγούδι, Ηλεκτρικές συσκευές, Εφάμιλλον του Ευρωπαϊκού, Μικρές αγγελίες, Πολυκατοικίες μεγαλουπόλεων Σύνθεση κειμένων από «Όπου γη Ελλάδα. Το έπος της μετανάστευσης σε εικόνες» του Φώντα Λάδη, «Τα Ρεμπέτικα Τραγούδια» του Ηλία Πετρόπουλου, «Στοιχεία της δεκαετίας του ΄60» του Θανάση Βαλτινού «Τα Ιδιωτικά και τα Δημόσια» του Οδ. Ελύτη «Ο καθρέφτης και το Μαχαίρι» του Μάνου Χατζιδάκι «Αγαθόν το Εξομολογείσθαι» του Γιάννη Τσαρούχη «Ο Μπιντές/Διηγήματα, Το Κοινόβιο/ Διηγήματα» του Μάριου Χάκα «Εφήβων και Μη/ Διάφορα Κείμενα, Πεζογραφήματα/ Το Δικό μας Αίμα» του Γιώργου Ιωάννου «Εμφύλιος Τύπος», «Το Χρονικό του 20ου Αιώνα», άρθρα από την «Ελευθεροτυπία» του Λάμπρου Λιάβα, από τον «Ραμπαγά» Συντελεστές Παραγωγής Επιλογή κειμένων, δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία: Ισαβέλλα Μαρτζοπούλου Σκηνική και ενδυματολογική άποψη: Χενκ βαν Λούνεν Φωτισμοί: Δήμος Αβδελιώδης Εικαστική παρέμβαση: Αγγελική Κουρμουλάκη Μουσικές συνθέσεις - Συντονισμός: Αλέκος Παπαδόπουλος Μουσικοί: Δημήτρης Μυστακίδης, Δαβίδ Οικονόμου, Παύλος Παφρανίδης, Αλέκος Παπαδόπουλος, Φώτης Σιώτας Δημήτρης Τσιολχάς, Χειριστής κονσόλας (φως και ήχος): Άρης Ζάχος Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Στέλιος Μπαρές Θάνος Σιαπέρας Μάρι Χεκιμιάν. Παραστάσεις q Σάββατο 24 Απριλίου – 16 Μαΐου 2004, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, στις 21:00, στο Δημοτικό Θέατρο Σταυρούπολης

"Την 12ην μεσημβρινήν αποπλέει εκ του λιμένος Πειραιώς δια Νέαν Υόρκην το υπερωκεάνειον "Βασίλισσα Φρειδερίκη" με 300 περίπου επιβάτας. Εξ άλλου την 1ην μ.μ αποπλέει εκ του Πειραιώς δι' Αυστραλίαν το υπερωκεάνειον "Πατρίς" με 1440 μετανάστας. “Aπό τη δεκαετία του '20 έκαναν την εμφάνιση τους στη Νέα Υόρκη κάποια ελληνικά καφενεία που εκτός από καφέ πρόσφεραν και άλλα καλά στους Έλληνες, Βαλκάνιους και ανατολίτες πελάτες τους. Με μουσική και τραγούδια από την πατρίδα και ούζο σερβιρισμένο στα κρυφά σ' ένα φλιτζάνι του καφέ, λόγω της ποτοαπαγόρευσης, οι συμπατριώτες έβρισκαν παρηγοριά στους καημούς της ξενιτιάς. Τα λέγανε cafe aman, αφού το "αμάν" έκφραζε με ακρίβεια όλους αυτούς που με μια βαλίτσα στο χέρι και χιλιάδες όνειρα στο κεφάλι, βρέθηκαν χιλιάδες μίλια μακριά από το σπίτι τους.” «Το ρεμπέτικο, λοιπόν, γεννήθηκε στις ελληνικές γειτονιές των μικρασιατικών πόλεων, στη Σμύρνη κυρίως στο Αϊβαλί, στην Προύσα, στο Αϊδίνι και αλλού. Μετά την μικρασιατική καταστροφή, οι πρόσφυγες έφεραν στην Ελλάδα αυτούς τους χορούς κι αυτά τα τραγούδια. Υπάρχουν στίχοι και δίσκοι αυτής της ηρωικής εποχής, ανάμεσα στο 1920 και το 1940, που περιέχουν την νοσταλγία εκείνων που την γνώρισαν. Γιατί, αυτό που λέει, αυτό που παίζει, αυτό που τραγουδάει ο αυτοδίδακτος συνθέτης (ή η τραγουδίστρια, που αυτός διαλέγει για την εκτέλεση), είναι το βαθύ παράπονο του υποκόσμου, η λιτανεία της αθλιότητας, ο λυρισμός του υποπρολεταριάτου, που, με τον χορό , με το τραγούδι, με το κρασί και το χασίσι πάει να βρει την μόνη δυνατή διέξοδο.» Προς την αρμοδίαν Επιτροπήν Μεταναστεύσεως. Κύριοι. Έλαβα την επιστολήν σας από 8/11 εις την οποίαν εκφράζετε τη λύπη σας δια την απόρριψη της αιτήσεώς μου από την κυβέρνηση της Αυστραλίας. Και εγώ απορώ γιατί με απέρριψαν αφού αυτοί δεν γνωρίζουν ποιος είμαι και τι δουλειά κάνω. Ψεύτης, κλέφτης ούτε εγκληματίας είμαι. Εσείς μου γράψατε πέρυσι ότι δεν εκπληρώ τους όρους για τις αυστραλιανές αρχές και αυτοί μου απάντησαν ότι εσείς με απορρίψατε. Ποιον να πιστέψω; Και σε ποιον να απευθυνθώ για να βρω μια λύση στο πρόβλημά μου; Έστειλα επιστολή στον υπουργό μου και αυτή πήγε αλλού. Δεν γνωρίζω μήπως εγώ ευθύνομαι και υπάρχει καμιά κατηγορία πολιτικής φύσεως εναντίον μου. Αλλά εγώ ούτε πολιτεύομαι ούτε αντιπολιτεύομαι κανέναν. Εάν υπάρχει τέτοιο θέμα, κύριοι, θα σας παρακαλέσω να μου το γνωρίσετε για να τακτοποιηθώ. Η εθνική μου συνείδηση είναι καθαρή. Πολέμησα το έτος 1947 μέχρι το 1949 κατά των συμμοριτών και ετιμήθην με δύο μετάλλια ανδρείας και έναν πολεμικό σταυρό Γ’ τάξεως. Εάν υπάρχει σφάλμα δικό μου, τα σφάλματα είναι ανθρώπινα και ο Χριστός είπε ουδείς αναμάρτητος. Θα σας παρακαλέσω να με βοηθήσετε να μεταναστεύσω. Σας έγραψα τους λόγους για τους οποίους θέλω να φύγω μερικά χρόνια. Δεν ζητώ ούτε χρήματα ούτε πράγματα που δεν γίνονται. Ζητώ να πάω να δουλέψω με την οικογένειά μου και όχι να απασχολήσω τις αυστραλιανές αρχές. Σε σας εναπόκειται να αποφασίσετε για την τύχη μου. Εάν εξαρτάται από εμένα γράφτε μου να έλθω στα γραφεία σας. Είμαι άνθρωπος λογικός και θα πράξω κάθε τι που θα μου υποδείξετε. Σας χαιρετώ και σας εύχομαι κάθεν ευτυχίαν,

Δελτίο Τύπου και φωτογραφίες για την παραγωγή «Υπερκεωάνειον ‘ΠΑΤΡΙΣ’» Εφημερίς “ΠΑΤΡΙΣ» Έκτακτη Έκδοση 1930-1960 (σύντομα)